Lieve ogen die
dit lezen,
Mijn lief en
bijzonder kind, hoe gemakkelijk zeg jij: ‘Ik hou van jou’!
En hoe
gemakkelijk zeg je dat tegen je Zelf, als je in de spiegel naar je Zelf kijkt?
En als je het
zegt, tegen wie dan ook: ‘Meen je het dan echt, of is het maar een cliché’?
Denk je erbij na,
voordat je het zegt, of zeg je het omdat het werkelijk gevoeld en gemeend is?
Dit zijn vragen,
zonder een oordeel. Dus die kant ga je niet uit. Ik zou graag willen aanvoeren,
dat het vaak gebruikt wordt als een ondoordacht iets. Waarbij je het meent,
maar in dat moment gedachteloos bent.
Wat is ‘houden
van’? Heb je daar wel eens over nagedacht? Wat betekent het voor jou, als je
het zegt of als het Tegen je gezegd wordt? Als jij het uitspreekt, meen je het
dan ook? En als het tegen je gezegd wordt, geloof je het dan ook?
Eigenlijk zijn
het allemaal vragen die alleen in je Hart beantwoord kunnen worden. Want Liefde
is wat jij bent!
En toch gebeurt
het regelmatig dat jouw gevoel bij het uitspreken niet meegenomen wordt. En dat
is het moment, waar je stil mag blijven staan, zodat je de tijd krijgt om te
gaan voelen, wat je gaat zeggen.
Het is niet de
illusie waar je tijdens deze momenten in zit, maar ook niet je Hart, want dan zou
je WEL voelen, wat je van plan bent te gaan zeggen.
Dus waar ben je
dan? Ik noem het graag de ‘tussenwereld’!
Door gehaastheid,
vinden dat je te veel te doen hebt, gepakt worden door het leven en er niet
meer bij stil staan. Het stroomt niet meer want daar krijgt het niet de kans
voor.
Je aandacht
huppelt ergens achteraan en je doet gewoon. En toch is het geen illusie, maar
een niet geïnteresseerdheid in je Zelf en dus ook niet in de ander.
Hoe kan je hieruit
komen, door te stoppen met ongeïnteresseerdheid, stil te staan bij wat je aan
het doen bent en de keus maken het synchroon te laten lopen. Het is en blijft
een keus lief kind.
De Schepper van
Al wat Is
Geen opmerkingen:
Een reactie posten