Het
zoutpotje
Lief
beminnelijk Lichtwezen.
Mijn
naam is Meester Serapis Bey,
Ik
wilde je graag vertellen over het zoutpotje van de illusie. Jij weet,
in Eenheid, dat als jij daar witte rijstkorrels bij het zout doet,
het zout goed strooibaar blijft.
Je
kunt met zout veel doen. Jij weet dat het geen wonden heelt, maar
verergert. Je kunt het ook gebruiken om je verhalen sappiger en
smakelijker te maken, maar teveel zout maakt het heel onsmakelijk.
Je
kunt stinkende wonden maken, met veel pijn. Maar je kunt er ook je
eigen opgelopen verwondingen in de illusie erger mee maken, zodra het
begint te schrijnen en dan kun jij jezelf als slachtoffer
presenteren.
Voor
het spel dat illusie heet is een potje zout onontbeerlijk. Maar wat
gebeurt er als het zout op raakt. Je kunt daardoor helemaal in paniek
raken, want het zout maakte toch de smaak en dat is wat je kent. Maar
je 'spelletje' niet meer goed kunnen spelen, wat gebeurt er dan met
je?
Dan
ga je 'zoeken' naar zout om het potje te vullen, maar niemand,
waarvan jij zeker denkt te weten dat hij/zij zout bezit, wil het
potje vullen.
Dus
word de paniek nog groter, want boosheid en in de steek gelaten
worden doet ontzettend pijn, maar als je geen zout hebt, zodat de
pijn nog meer word, kun je geen slachtoffer spelen!
En
toch, hoe je ook zoekt, je vind geen zout, er zitten alleen nog
rijstkorrels in het potje. Mooie witte rijstkorrels, die alle vocht
uit het zout lieten verdwijnen.
Jij
weet NU dat je in je Hart geen zout meer nodig hebt en hebt de
illusie niet meer nodig, maar de illusie heeft jou wel nodig.
Niet
om zout te strooien, maar helderwitte rijstkorrels. Niet door het
zout, maar door de illusie. Want het zout wat er nog is word droog en
klontert en kan steeds slechter gestrooid worden, ondanks het beetje
rijst dat er nog in het potje zit.
Het
potje word gevuld door medereizigers, die denken dat ze het zout nog
steeds nodig hebben, om hun spelletje in de illusie te kunnen spelen.
Maar
de rijstkorrels die in het potje zitten, zijn verouderd en hebben al
zoveel vocht geabsorbeerd, dat ze verzadigt zijn. Omdat het zoutpotje
steeds harder geschud moet worden om er ook maar een beetje zout uit
te krijgen, vliegt het deksel er regelmatig af.
En
dan valt er ineens zoveel zout uit, dat alle verhalen en gespeelde
rollen te zout worden en naar het Licht komen, waar ze direct door
het zonlicht gepakt worden en gedroogd. Ze kunnen geen invloed meer
uitoefenen op het spelen van het spel.
Het
zout raakt langzamerhand op en raakt uitgeput. Steeds meer verborgen
illusies komen naar het Licht om geabsorbeerd te worden door het
zonlicht.
De
illusie kan niet meer voldoende gespeeld worden en jij strooit met
gulle hand jouw spierwitte rijstkorrels om je heen, vol blijdschap en
vreugde dat de pijn en het verdriet en alle gespeelde rollen raken
uitgespeeld voor Eeuwig.
En
natuurlijk is dit alles een metafoor, maar waarlijk een duidelijke en
veel belovende.
De
illusie is bezig te verdwijnen en dat brengt een groots Eeuwig feest
met zich mee,
Jullie
liefhebbende Ascentie Meester Serapis Bey
Geen opmerkingen:
Een reactie posten